το Α-5 ευαισθητοποιήθηκε από τον συμβολισμό
και ξεκίνησε μια σειρά
δραστηριοτήτων
με τις καθηγήτριές του
κα Σοφία Στόλη και κα Αθανασία Χαλκιαδάκη
Στις 20 Nοεμβρίου του 1989, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών , σε Γενική Συνέλευσή του, υιοθέτησε και υπέγραψε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Έκτοτε έως σήμερα, γιορτάζουμε κάθε χρόνο, την επέτειο για την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού, μια ημέρα αφιερωμένη σε όλα τα παιδιά του κόσμου.
Φυσικά, δεν πρόκειται για μια τυπική επέτειο σαν αυτές που κατακλύζουν το ημερολόγιο. Είναι μια μέρα για ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, προβληματισμό, απολογισμό των αδικιών που υφίστανται τα παιδιά σε παγκόσμιο επίπεδο και ενδυνάμωση της μαχητικότητάς τους ενάντια στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, την εκμετάλλευση και τις διακρίσεις εναντίον τους.
Η παραπάνω σύμβαση αποτελεί τον πρώτο παγκόσμιο, νομικά δεσμευτικό χάρτη ,το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, κατοχυρώνει βασικές αρχές και δεσμεύει τις κυβερνήσεις να εντείνουν τις προσπάθειές τους για μια φιλική για το παιδί κοινωνία. Τα παιδιά σε όλο τον κόσμο είναι απαραίτητο να απολαμβάνουν τα δικαιώματα εκείνα που τους εξασφαλίζουν τις στοιχειώδεις αρχές για μια ζωή γεμάτη υγεία και ευημερία. Πρόκειται για μια διακήρυξη μανιφέστο, μια ωδή στην παιδική αξία και αξιοπρέπεια. Έχει επικυρωθεί από όλες τις χώρες του κόσμου με μοναδικές εξαιρέσεις τις HΠΑ, το Νότιο Σουδάν και τη Σομαλία. Στην Ελλάδα επικυρώθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992. Τα 54 άρθρα της χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαίωμα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.
Δυστυχώς, σε πολλές χώρες του αναπτυσσόμενου κυρίως κόσμου η «Χάρτα για τα Δικαιώματα του Παιδιού» αποτελεί κενό γράμμα. Εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, να υφίστανται βία, εκμετάλλευση, κοινωνικό αποκλεισμό και αθέμιτες διακρίσεις, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες.
Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί πώς μια παγκόσμια ημέρα που αφορά στο παιδί μπορεί να έχει θέση σε μια ομάδα μαθητών – εφήβων της Α’ τάξης του Λυκείου. H Σύμβαση αυτή αναγνωρίζει ότι το παιδί σε ηλικία 18 ετών και κάτω χρειάζεται ειδική φροντίδα και προστασία λόγω της φυσικής και διανοητικής του ανωριμότητας, πράγμα που πριν την υπογραφή της δεν θεωρείτο αυτονόητο.
Οι μαθητές του τμήματος Α5, λοιπόν, ευαισθητοποιήθηκαν από το περιεχόμενο και τον συμβολισμό της ημέρας και ξεκίνησαν μια σειρά δραστηριοτήτων διάρκειας 6 διδακτικών ωρών υπό την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών κας Σοφίας Στόλη, και της κας Αθανασίας Χαλκιαδάκη.
Και φέτος οι δραστηριότητές μας στη Ζ.Δ.Δ έχουν χαρακτήρα διαθεματικό. Στο πρώτο τρίωρο της δράσης, με τη μέθοδο «brainstorming» (καταιγισμός ιδεών) και με την προβολή οπτικοακουστικού υλικού, οι μαθητές μας ήρθαν σε επαφή με το περιεχόμενο της Συνθήκης, περιπτώσεις παραβίασης και καταπάτησης των δικαιωμάτων των παιδιών από την τρέχουσα επικαιρότητα, και ενημερώθηκαν για τους φορείς στους οποίους μπορούν να απευθυνθούν – συμβουλευτούν προκειμένου να ακουστεί η φωνή τους! Ακολούθησε σχολιασμός πάνω στο υλικό, συζήτηση, απορίες και προβληματισμοί από τους μαθητές και διεξαγωγή συμπερασμάτων.
Το δεύτερο τρίωρό μας είχε χαρακτήρα πιο «καλλιτεχνικό» και δημιουργικό. Αφήσαμε τη μουσική να μας ταξιδέψει υπό τους ήχους των πάντα επίκαιρων «Imagine» και το τραγούδι ύμνο στο παιδί «Κάποτε θα’ρθουν…» του πρίγκιπα της ροκ Παύλου Σιδηρόπουλου, εξηγώντας παράλληλα τη σημασία και τον συμβολισμό τους. Τέλος, οι μαθητές μας εκφράστηκαν δημιουργικά και ξεδίπλωσαν τα ιδιαίτερα ταλέντα και τις ευαισθησίες τους μέσα από τη ζωγραφική. Τα αποτελέσματα ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακά!
Η αίσθηση που μας άφησε στο τέλος το «ταξίδι» μας στον κόσμο του παιδιού και των δικαιωμάτων του ήταν θα λέγαμε γλυκόπικρη: Από τη μια πλευρά η διαπίστωση της κατάφορης καταπάτησης των θεμελιωδών – όχι όμως, όπως αποδεικνύεται, sine qua non- δικαιωμάτων του· η στέρηση εκείνων των συνθηκών που επιτρέπουν σε ένα παιδί να γεννηθεί και να μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον ασφαλές, υποστηρικτικό, με ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής. Ένα περιβάλλον που θα το ωθήσει να εκμεταλλευτεί στον μέγιστο βαθμό τις δυνατότητές του και να εξελιχθεί σε έναν ισορροπημένο ενήλικα.
Από την άλλη πλευρά, η λέξη «παιδί» παραπέμπει εξ ορισμού και συνειρμικά σε έννοιες και εικόνες αισιοδοξίας και προσμονής για ένα καλύτερο αύριο. Μέσα από τη διαρκή εκπαίδευση μπορεί να γίνει κατανοητή η σημασία των δικαιωμάτων και πόσο σημαντικά είναι για τη ζωή και την ευημερία κάθε παιδιού, όχι μόνο ως άρθρα ενός νόμου υπερνομοθετικής ισχύος, αλλά ως στάση ζωής. Αν κατανοήσουμε τα δικαιώματα του παιδιού, υπάρχει ελπίδα να αποκτήσουμε στην πράξη πόλεις φιλικές για το παιδί, αλλά και φιλική δικαιοσύνη, φιλική εκπαίδευση, φιλικά ΜΜΕ, φιλική οικογένεια κ.ο.κ !
«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα!» (Στιχουργός: Λ. Παπαδόπουλος, μελοποίηση: Μίκης Θεοδωράκης)
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το υλικό που προβλήθηκε στην τάξη στους παρακάτω συνδέσμους:
👉 Ανθρώπινα δικαιώματα 👉 Τα δικαιώματα του παιδιού 👉
Η ιστορία μιας 12χρονης που πουλήθηκε σε έναν 70χρονο 👉
Τα δικαιώματα των παιδιών έχουν συνήγορο αρχείο ΕΡΤ 👉
Imagine 👉
Κάποτε θα’ ρθουν
